Στο συγκεκριμένο μαθησιακό αντικείμενο παρουσιάζεται μια αγιογραφία (1618-1619) με τίτλο «Εισόδια της Θεοτόκου» από το τέμπλο του ναού του Αγίου Νικολάου, στην Άνω Βίτσα. Ο Ναός Αγίου Νικολάου είναι από τους ναούς με τις καλύτερα διατηρημένες αγιογραφίες στο Ζαγόρι. Μέχρι το 1885 χρησιμοποιούνταν ως ενοριακή εκκλησία Άνω Βίτσας. Η εκκλησία είναι ρυθμού "Βασιλική μονόκλιτη με νάρθηκα".
Ο ζωγραφικός διάκοσμος του Ναού, «υπό χειρός Μιχαήλ ζωγράφου μετά του ιού Κωνσταντίνου εκ της κώμης Λυνοτώπι», είναι ένα από τα λίγα ενυπόγραφα δείγματα αγιογραφίας του τέλους του 16ου αιώνα και των αρχών του 17ου αιώνα. Ο Μιχαήλ προέρχεται από την περίφημη σχολή των ζωγράφων από το Λινοτόπι της Καστοριάς. Όλη η εσωτερική επιφάνεια του ναού είναι ιστορημένη κατά το βυζαντινό πρότυπο. Το τέμπλο κατασκευάσθηκε το 1618. Είναι ξυλόγλυπτο, ανάγλυφο, με παραστάσεις ανθέων και κεφαλών σχηματοποιημένων. Φέρει σειρά εικόνων των Δώδεκα Αποστόλων, του Σωτήρα, της Θεοτόκου και δύο αγγέλων, διαφόρων τεχνοτροπιών (από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα). Οι δύο μεγάλες εικόνες της κάτω σειράς είναι της Θεοτόκου και του Σωτήρα (εκλεκτά έργα βυζαντινής τεχνοτροπίας του 17ου αιώνα). Στα δεξιά του Ιερού υπήρχε η εικόνα του Αγίου Νικολάου, ρωσικής τεχνοτροπίας, η οποία, δυστυχώς, κλάπηκε πρόσφατα.
Το Λινοτόπι, από το οποίο κατάγονταν ο Μιχαήλ, φαίνεται ότι γνώρισε χρόνια οικονομικής ευμάρειας και πνευματικής ακμής ιδίως το 17ο και 18ο αιώνα, με τους κατοίκους να ασχολούνται και με έργα χρυσοχοΐας – αργυροχοΐας, χαλκογραφίας, εκκλησιαστικής ξυλογλυπτικής, χρύσωσης τέμπλων. Η κωμόπολη αυτή ανέδειξε μια πλειάδα εξαίρετων καλλιτεχνών που έγιναν ευρύτερα γνωστοί για τη ζωγραφική τους τέχνη. Αγιογράφοι και συνεργεία τους χάραξαν βήματα, που αργότερα ακολούθησαν οι Χιονιαδίτες και άλλοι ζωγράφοι.
LEARNER CHARACTERISTICS
TECHNICAL INFORMATION
ADDITIONAL INFORMATION
CLASSIFICATION
CONTRIBUTION
FUNDING INFORMATION
USER COMMENTS
USER RATINGS
