Το δημοσίευμα σατιρίζει με τρόπο καυστικό τα πελατειακά ήθη που αποτελούσαν τον κανόνα στην ελληνική πολιτική ζωή κατά τον 19ο αιώνα. Το κείμενο μπορεί να εκτυπωθεί, αναπαραχθεί και διανεμηθεί στους μαθητές ως πηγή σε διδακτική περίσταση σχετική με την πολιτική ζωή και τη διαμόρφωση και λειτουργία των πολιτικών κομμάτων στις πρώτες δεκαετίες του ελεύθερου πολιτικού βίου της χώρας. Οι μαθητές θα επισημάνουν τις πρακτικές ανάδειξης των υποψηφίων βουλευτών και την πελατειακή αντίληψη που επικρατούσε σε όλα τα μήκη και πλάτη της πολιτικής ζωής. Προτείνεται το κείμενο να δοθεί χωρίς επεξηγήσεις, ώστε τα παιδιά, αφού προβληματιστούν για τον τίτλο, να το χρονολογήσουν - επισημαίνοντας τις αναφορές στον Κουμουνδούρο και τον Δηλιγιάννη - και, εν ανάγκη, να αναζητήσουν στο διαδίκτυο ιστορικές πληροφορίες για τα πρόσωπα αυτά. Η συζήτηση που θα προκυψει θα εστιαστεί εύλογα στις πελατειακές πρακτικές, τον διαμεσολαβητικό ρόλο των πολιτευτών της εποχής και στον απόηχο των αντιλήψεων αυτών στη σύγχρονη εποχή. Οι μαθητές θα μπορούσαν να παρωθηθούν να αναζητήσουν και άλλα σχετικά κείμενα, ώστε η συζήτηση περί των διαχρονικών παθογενειών της ελληνικής πολιτικής ζωής και της ανάγκης αντιμετώπισής τους να διευρυνθεί.