Η ακακία είναι φυτό ινδικής καταγωγής, κυαμώδες και μιμηλοειδές. Απαντάται άλλοτε ως θάμνος ή δέντρο και άλλοτε ως φυλλοβόλο ή αειθαλές με ποικιλία φύλλων. Συνολικά, έχουν καταγραφεί 1300 είδη ακακίας, με τα περισσότερα από αυτά να ευδοκιμούν στην Αυστραλία. Η ακακία χρησιμοποιείται συχνά, μεταξύ των άλλων, ως ανθρώπινη τροφή (κυρίως στην Άπω Ανατολή και την Αυστραλία), ως βότανο, ως θεραπευτικό μέσο, ως συστατικό αρωμάτων, ως υλικό ξυλείας, καθώς και ως κύρια ύλη ξυλοπολτού για παραγωγή χαρτιού. Βέβαια, ως μια κλασική χρήση της ακακίας παραμένει η εξαγωγή του αραβικού κόμμεως, από δυο χαρακτηριστικά είδη της (Senegal και Seyal). Στην παρούσα εικόνα του 1554 εμφανίζεται είδος ακακίας από την περιοχή του Καΐρου της Αιγύπτου. Ο πίνακας αυτός της ακακίας είναι καταχωρισμένος στο βιβλίο "BELON, Pierre. Les observations de plusieurs singularitez et choses memorables, trouvées en Grece, Asie, Iudée, Egypte, Arabie, et autres pays estranges, redigées en trois livres, Par Pierre Belon du Mans, Paris, Guillaume Cavellat, 1554", το οποίο βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του Ιδρύματος της Αικατερίνης Λασκαρίδη.