Πρόκειται για λόγο που γράφτηκε με εντολή της ακαδημαϊκής συγκλήτου και εκφωνήθηκε στον ιερό ναό της μητροπόλεως, από τον Αρχιμανδρίτη και Καθηγητή Θεολογίας, Προκόπιο Οικονομίδη, στη γιορτή των Τριών Ιεραρχών. Ο λόγος εκδόθηκε το 1892 στην Αθήνα, από το Βασιλικό τυπογραφείο Νικολάου Γ. Ιγγλέση. Αναφέρεται στους Τρεις Ιεράρχες, τον Ιωάννη το Χρυσόστομο, το Βασίλειο το Μέγα και το Γρηγόριο το Ναζιανζηνό ή Θεολόγο, των οποίων τη μνήμη γιορτάζει η ορθόδοξη Εκκλησία στις 30 Ιανουαρίου, για να τιμήσει τόσο το έργο της προσφοράς τους στη Χριστιανική πίστη όσο και τους ίδιους ως πρότυπα αρετής. Κάνει λόγο για τους εχθρούς της Χριστιανικής θρησκείας, τους εθνικούς και τους Ιουδαίους, οι οποίοι, μολονότι εξαπέλυσαν διωγμούς εναντίον των Χριστιανών, νικήθηκαν από την πίστη τους. Παραθέτει, ακόμη, και την απειλή των αιρέσεων, που ξεπεράστηκαν με την ακλόνητη πίστη στην Αγία Τριάδα και με τη συμβολή των Οικουμενικών Συνόδων και των τριών πατέρων της εκκλησίας, οι οποίοι διαφύλαξαν τις αλήθειες του Χριστιανισμού με τα συγγράμματα και τη διδασκαλία τους. Επισημαίνει, τέλος, το καθήκον των καλών Χριστιανών να τηρούν τους κανόνες της πίστεως στην καθημερινή του ζωή και καλεί τους ακροατές να μιμηθούν το παράδειγμα των πατέρων της εκκλησίας.