Στο μηνιαίο, αλεξανδρινό, λογοτεχνικό περιοδικό «Νέα Ζωή» (1904-1927), όργανο του ομώνυμου φιλολογικού συλλόγου των Αιγυπτιωτών Ελλήνων, δημοσιεύθηκε το παρόν κείμενο του Κύπριου κριτικού και λογοτέχνη Γλαύκου Αλιθέρση (1897-1965), για τον ποιητή Κώστα Βάρναλη (1884-1974). Το άρθρο εμφανίστηκε στον τελευταίο τόμο (1927) και αποτελείται από 11 σελίδες. Ο Γ. Αλιθέρσης, αντιμετωπίζοντας θετικά τον ποιητή, επιχειρεί: α) να ερμηνεύσει τη μεταστροφή του, γύρω στα 1920, προς τη μαρξιστική ιδεολογία, γεγονός που αποτέλεσε και θεμέλιο λίθο του έργου του, καθώς ενστερνίστηκε την κοινωνική αποστολή της τέχνης, β) να διερευνήσει τη μεταστροφή αυτή στην ποίησή του, επισημαίνοντας τη διαφοροποίηση που παρατηρείται μετά την πρώτη του συλλογή «Κηρήθρες», στα έργα του «Το Φως που καίει» και «Ο Λαός των Μουνούχων» από όπου παρατίθεται ολόκληρο το ποίημα «οι Μοιραίοι», γ) να αναλύσει το φιλολογικό δοκίμιο του Κ. Βάρναλη «Ο Σολωμός χωρίς μεταφυσική», εντοπίζοντας τα κριτήρια του ποιητή για την τέχνη και συζητώντας το γιατί, κατά τη γνώμη του, επιζεί ένα έργο τέχνης. Στο τέλος του άρθρου ο Γ. Αλιθέρσης καταθέτει τη δική του, αρνητική, θέση για το αν μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητη από τα κοινωνικά ζητήματα τέχνη.