Το κεφάλι της Μέδουσας αναφέρεται στην Ελληνική Μυθολογία. Σύμφωνα με το μύθο ήταν μια από τις τρεις αδελφές Γοργόνες (Μέδουσα Σθενώ & Ευρυάλη) και η μόνη που ήταν θνητή. Ήταν πολύ όμορφη γυναίκα και ιέρεια του ναού της Αθηνάς. Ο Θεός Ποσειδώνας μαγεμένος από την ομορφιά της μεταμορφώθηκε σε άλογο και ήρθε σε επαφή μαζί της μέσα στον ιερό χώρο της Αθηνάς. Η Θεά εξοργισμένη και μη θέλοντας να έρθει σε ρήξη με τον Ποσειδώνα, ξέσπασε στη Μέδουσα μεταμορφώνοντας την σε ένα απεχθές τέρας με το όνομα Γοργώ, που σημαίνει άγρια ματιά, η οποία ήταν αρκετή για να πετρώνει όποιον την κοιτούσε. Πολλοί προσπάθησαν να την αποκεφαλίσουν αλλά μόνο ο Περσέας ο γιος του Δία και της Δανάης το κατάφερε, με αντάλλαγμα να σώσει την μητέρα του από τον Πολυδέκτη που ήθελε να την θυσιάσει, επειδή δεν κατάφερε με τη βία να την κάνει γυναίκα του. Τελικά την στιγμή της θυσίας εμφανίζεται ο Περσέας με το κεφάλι της Μέδουσας, το οποίο ακόμα και νεκρό πέτρωσε τον Πολυδέκτη και τους δικούς του που την κοίταξαν. Έτσι επιβεβαιώθηκε η δύναμη του κεφαλιού το οποίο ακόμη και νεκρό γέμισε την Σέριφο όπου διαδραματίστηκαν τα παραπάνω, από πέτρες που έμοιαζαν με ανθρώπους. Μετά από αυτό ο Περσέας αφιέρωσε το κεφάλι στην Αθηνά, η οποία το πήρε και το κάρφωσε μπροστά στην ασπίδα της. Η συγκεκριμένη φανταστική απεικόνιση προέρχεται από ένα έργο το οποίο βρέθηκε στην Σικελία της Ιταλίας το 1830 μ.Χ..